-
1 bój
сущ.• битва• бой• борьба• спор• сражение• страх* * *бой* * *♂, Р. boju, мн. Р. bojów бой, битва ž;na placu boju на поле боя; zdatny do boju боеспособный; toczyć boje o coś, z kimś, czymś бороться за что-л., с кем-л., чём-л.+* * *м, Р boju, мн Р bojówбой, би́тва żna placu boju — на по́ле бо́я
zdatny do boju — боеспосо́бный
toczyć boje o coś, z kimś, czymś — боро́ться за что́-л., с ке́м-л., че́м-л.
Syn:
См. также в других словарях:
cięty — cięci imiesł. bierny czas. ciąć (p.) cięty w użyciu przym. 1. «umiejący się odciąć; dowcipny, zjadliwy, ostry» Cięty pisarz, satyryk. Cięty dowcip, artykuł. Cięty język. Cięte pióro. Cięta odpowiedź. 2. pot. «zagniewany, zły na kogoś, na coś» … Słownik języka polskiego
